13 stycznia 2024 r. po raz kolejny odbyło się uroczyste złożenie przysięgi i wręczenie dyplomów doktorskich. Gratulujemy wszystkim nowym Doktorom! 

https://konferencje.ka.edu.pl/fotoreportaze/promocje-doktorskie-2024-53.html 

Do uczestników uroczystości zwrócił się  prof. dr hab. Jan Widacki:

Magnificencjo Panie Rektorze, Panowie Prorektorzy, Dziekani, Profesorowie, ale przede wszystkim Wy, doktorzy, którzy przybyliście tu na promocję, kończącą uroczyście Wasze przewody doktorskie,

Kiedyś, kiedy do formy przywiązywano większą wagę, uroczysta promocja była po prostu ostatnią częścią przewodu doktorskiego. Dziś, jest to tylko uroczyste odebranie dyplomów. Trochę szkoda, że - nie tylko zresztą w ceremoniale akademickim – coraz mniejszą wagę przywiązujemy do form, nie pamiętając, że, za tą formą, często kryją się głębokie treści, które ta forma symbolizuje i o nich przypomina. Tak więc odrzucając formy, z czasem zapominamy o treściach.

Jak Państwo widzicie, wszyscy profesorowie są w togach, dziś Wy doktoranci też jesteście w togach. Symbolizuje to, że należymy od dziś do tej samej społeczności. Społeczności uczonych...

Kiedyś uniwersalnym językiem nauki była łacina. Po łacinie wykładano, po łacinie pisane były akademickie dzieła. Znajomość łaciny łączyła też scholarów i studentów całego świata. Dziś w pewnym sensie łacinę zastąpił język angielski.

Kiedyś, jeszcze nie tak dawno, cała promocja była w języku łacińskim, dziś w naszym ceremoniale zachowaliśmy jedynie symboliczne, śladowe ilości pięknego języka łacińskiego, ślubowanie składacie Państwo po łacinie, mówiąc ,,spondeo ac polliceor" – „przysięgam i obiecuję." Łacina symbolicznie łączy nas ze społecznością i z całą akademicką tradycją.

Pierwsze uniwersytety, jak wiemy, powstały w średniowieczu. Sama nazwa ,,uniwersytet"- pochodzi od łacińskiego: „universitas magistrorum et scholarium" - wspólnota, czy też społeczność nauczycieli i uczniów.

Stając się doktorami, stajecie się tym samym członkami wspólnoty, społeczności nauczycieli. Symbolicznie łączy nas od dziś toga.

Zaś sama nazwa ,,doktor" wywodzi się od łacińskiego ,,doctus"- mądry, uczony i zarazem nauczyciel. l rzeczywiście, wielu spośród Państwa uczestniczy w naszej wspólnocie prowadząc zajęcia z naszymi studentami.

Uniwersytety od samego początku miały dwie role: uprawianie nauki i kształcenie studentów. Co najmniej od XVlll wieku powszechnie w świecie zachodnim przyjmowano, że nauczanie akademickie tym różni się od szkolnego, że od profesora, czy szerzej od każdego nauczyciela akademickiego oczekuje się, aby czynnie uprawiał tę dyscyplinę, której naucza. l jeszcze druga cecha nauczania akademickiego, że nie jest ono prostym przekazywaniem wiedzy, ale ma przede wszystkim rozwijać u studentów „animus inveniendi”, czyli umiejętność twórczego myślenia, a więc także wymyślania czegoś nowego, czegoś, czego na wykładzie, ani w podręczniku, nie było.

Tym, którzy pytają jakich to konkretnych umiejętności zawodowych uczy uczelnia akademicka, można by odpowiedzieć, ano takich, aby na takie głupie pytania nie odpowiadać. Uczenie umiejętności praktycznych nie jest zadaniem uczelni. Od tego są różnego rodzaju kursy, aplikacje, a  czy studia podyplomowe, to już miałbym wątpliwości.

Ale nauczanie akademickie ma jeszcze inne zadania. Ma nie tylko przygotować do twórczego myślenia, do owego „animus inveniendi”, ale ma też wychować uczciwego, wiernego prawdzie człowieka i wzorowego obywatela. A wiernym prawdzie jest ten, kto prawdy szuka, prawdy broni i ma odwagę prawdę głosić, nawet gdy jest to niepopularne. Pozwólcie, że z uwagi na to, co aktualnie dzieje się w Polsce, zwrócę się szczególnie do prawników, przypominając im słowa Wieszcza:

„Ot tam siedzą prawnicy,

I dla nich puchar staw,

Dzisiaj trzeba prawicy,

A jutro trzeba praw”

(Adam Mickiewicz, fragm. Pieśń Filaretów)

Może bardziej niż kiedykolwiek Polska będzie potrzebowała waszego ,,animus inveniendi"- Waszego twórczego myślenia...

A zwracając się już do wszystkich dziś promowanych bez wyjątku - mówię: witajcie w naszym gronie, w naszej wspólnocie, pamiętajcie o swoich profesorach, promotorach, o naszej Akademii.

A wszystkim tu obecnym przypominam dewizę Uniwersytetu Lwowskiego, wypisaną na jego fasadzie: „Patriae decori civibus educandis”, czyli „Wykształceni obywatele są ozdobą Ojczyzny”.

 Od dziś Ojczyznę zdobią dodatkowo, obok tych ponad 40.000 absolwentów Naszej Akademii z ostatnich ponad 20 lat, stając w ich pierwszym szeregu  nasi nowo wypromowani doktorzy.

VIVAT DOCTORES!

VIVAT ACADEMIA!

VIVAT PATRIA !

Tekst przysięgi doktorskiej:

Doctorandi Clarissimi!

Dissertationibus conscriptis et publice defensis atque examinibus summa cum laude superatis, quae lege constituta sunt ad explorandam doctrinam eorum, qui doctoris nomen ac honores consequi student - adiistis nos, ut vos eo honore, quem appetivistis, in hoc sollemni consessu ornaremus. Sed prius fides est danda vos tales semper futuros, quales vos esse iubebit dignitas, quam obtinebitis, et nos vos fore speramus.

Spondebitis igitur:

primum - vos huius Universitatis, in qua summum in scientiis vel litteris gradum ascenderitis, píam perpetuo memoriam habituros eiusque negotia, opera, rationes, quoad possitis, semper adiuturos;

deinde - eum honorem, quem in vos collaturus sum, integrum, incolumemque servaturos, ut nunquam ab eo seiungatur perfecta morum vitaeque honestas;

postremo - studia vestra impigro labore culturos ac provecturos non sordidi lucri causa, nec ad vanam captandam gloriam, sed quo magis veritas propagetur et lux eius, qua salus humani generis continetur, clarius effulgeat;

haec vos ex animi vestri sententia SPONDEBITIS AC POLLICEBIMINI?

(doktorzy odpowiadają chórem):

SPONDEO AC POLLICEOR!